Wat ben ik blij dat ik in een land woon met wisselende seizoenen. Na een heerlijke zomer waarin we veel buiten hebben kunnen zijn, kan ik me ook weer enorm verheugen op de herfst. De warmte binnen weer opzoeken (al is het voor de meesten niet heerlijk relaxt meer om de kachel aan te zetten), met een goed boek op de bank onder een deken in plaats van buiten in de zon, potje thee erbij en ik kan ook daar weer van genieten!
De natuur die weer volop wordt voorzien van water, de regenton die weer volloopt en de tuin die zichtbaar verandert. De natuur die langzaam overgaat in loslaten en terugtrekken richting de ruststand. Net als wij. We trekken weer meer naar binnen (letterlijk en figuurlijk), onze wereld wordt weer wat kleiner en we komen tot rust. Als we meegaan met de flow van de natuur en goed naar onszelf luisteren… De eerste snotneuzen zijn er weer, verkoudheid treedt weer op, alles om ons eraan te herinneren om goed voor onszelf te zorgen, weerstand op te bouwen en in de rust te gaan.
Onlangs had ik een uitje van de Dwingeler Ommetjes waar ik vrijwilliger ben. We waren bij Taribush en tussen de flinke buien door hebben we een heerlijke middag gehad. Je stelt je er op in, kleedt je er op aan en -net als dat je op een camping bent- pas je je gewoon aan. Vuurtje erbij en extra genieten van elke zonnestraal die zich laat zien in combinatie met een regenboog. Heerlijk! De natuur en buiten zijn geeft mij zoveel energie en gevoel van vrijheid en ruimte. Daarom kan ik mij zo verheugen op de herfst.
Ik verheug me alweer om een frisse neus te halen en te struinen door de bossen met alle natuurschatten in de herfst: de paddenstoelen, eikels en kastanjes. Camera mee en je hoofd helemaal leeg maken. Of ik een loop een Dwingeler Ommetje, net even anders en buiten de gebaande paden. Vlak voor camping Torentjeshoek staat sinds kort een enorme schommel (leeuweriksveldweg bij de grote kei). Kan jij je ook verheugen op de herfst? En maak je een leuke selfie op de schommel en stuur je die naar de Instagrampagina?
Liefs, Rilana
