Het seizoen is al even afgelopen. Buiten is het grijs, kaal en bij tijd en wijle knap koud! Ik vind het erg lekker om dagelijks even naar buiten te gaan. Kaplaarzen aan, capuchon op en door het natte gras van het weiland naar onze dieren lopen. Even een kletspraatje maken bij onze landganzen Gonnie en Gijs. Checken of de schapen nog voldoende gras en water hebben. Om me heen kijkend. Mijmerend.
Af en toe verwisselt een buizerd van boom. Het stelletje dat hier al een aantal jaren woont is in deze maanden iets beter zichtbaar, zittend op de kale takken. Door het winterlicht lijkt het alsof de aarde de hele dag in slaap is. Het is bijna niet voor te stellen dat het hier drie maanden geleden nog helemaal vol stond met allerlei groenten en het land bruiste van energie.
Nu is het tijd voor rust en bezinning. Ik probeer daarin het voorbeeld van de natuur te volgen en een trager ritme aan te nemen. Dat vind ik eerlijk gezegd niet altijd even makkelijk hoor, door al dat grijs voel ik me makkelijk wat ‘blue’… maar vertragen is ergens ook heel erg fijn. Dit is geen tijd om voortdurend bezig te zijn met nieuwe plannen, maar een tijd om even op adem te komen. Om terug te blikken op het afgelopen seizoen en op te laden voor het komend seizoen, dat vaak sneller komt dan je denkt. Voor nu struin ik gewoon een beetje tussen de moestuinbedden. Alleen de boerenkool en de palmkool staan er nog fier bij. Lekker om er regelmatig wat van te plukken voor een winterse maaltijd.
Waar boerenkool een echte Hollandse favoriet is, is palmkool vooral in Italië erg geliefd. Wij hebben de ‘Nero di Toscana’ in de tuinderij staan; donkergroene bladkool uit Toscane. Een eeuwenoud gewas dat in Nederland nog niet zo heel bekend is. En dat is best jammer want de groente is zeker zo lekker als boerenkool en ook (lekker makkelijk) op dezelfde manier te gebruiken. Of gebruik het eens in plaats van spinazie. De smaak van palmkool is iets zachter dan boerenkool.
Groene koolsoorten zoals palmkool, zijn rijk aan vitamine C en vitamine K. Bovendien zit er ook een aanzienlijke hoeveelheid vitamine E en kalium in en levert palmkool bètacaroteen, vezels, foliumzuur en vitamine B1. Reden genoeg om palmkool wat vaker op het menu te zetten!
In de tuin is palmkool een makkelijke groeier. Als je in maart binnen voorzaait dan heb je eind juni al de eerste oogst. Wel even goed beschermen tegen slakken en vlinders! Het zijn, zoals de naam al doet vermoeden, net kleine palmboompjes van zo’n 60-90 centimeter hoog met stevige, ‘gebobbelde’ bladeren. Het leuke is dat je de onderste bladeren kunt plukken want de plant maakt daarboven steeds weer nieuwe bladeren. Je kunt dus heel lang van één plant oogsten.
Palmkool is een tweejarige. Na de winter worden de planten nog niet gelijk van het land gehaald maar mogen ze eerst nog in bloei schieten. Er verschijnen wolken van gele bloemetjes en weer veel kleine blaadjes. Voor hommels en bijen is dit een fijne bron van voedsel maar ook wij zouden de bloemknopjes kunnen eten, vergelijk het maar met een soort bimi. Zo’n dankbare plant: bijen blij, wij blij!
Recept: Palmkoolchips
Het supergezonde blad van de palmkool is lekker in allerlei gerechten. Wij gebruiken de bladeren graag in een gevulde omelet of minestronesoep, maar het kan nog veel makkelijker. Hierbij een super-simpel receptje voor palmkoolchips. Snel gemaakt en zelfs kinderen smullen hiervan!
- Was de bladeren van de palmkool grondig en rits het blad van de nerf (die is namelijk erg taai).
- Hussel het blad op de bakplaat met peper, zout en lekkere olijfolie.
- Bak de bladeren ongeveer 10 minuten in de oven op 180 graden tot ze knapperig zijn.
- Houd het een beetje in de gaten, iedere oven is weer anders, het mag niet bruin worden.
- Laat het iets afkoelen en peuzel het dan direct op. Heerlijk!
Liefs, Marjolein