Het nieuwe seizoen van “Ik vertrek” is weer begonnen. Misschien kan je je nog herinneren uit een eerdere blog; ik ben er dol op. Met een mix van bewondering, irritatie, ongemak en een vleugje jaloezie kan ik ontzettend genieten van de mensen die hun droom najagen. Met de nodige tegenslagen natuurlijk, want er is geen lol aan als het allemaal vanzelf gaat.
Wat ik nu besefte is dat de keuze om naar het buitenland te gaan, vaak komt vanuit een verlangen naar vrijheid, rust en ruimte. Eigenlijk wordt er dan ook altijd vertrokken naar een land welke bekend is van vakantie of reis.
Eenmaal op de bestemming zijn ze vaak drukker dan ooit: vergunningen, nieuwe taal leren, de boel verbouwen, buren leren kennen, financiële zorgen etc. Maar aan het einde wordt bijna altijd gezegd: ‘Wat zijn we gelukkig, zo blij dat we deze stap hebben genomen.’
Het is bijzonder, hoe juist die vrijheid, rust en ruimte gevonden kan worden door je ergens vol in te storten, tegenslagen te overwinnen en je helemaal stuk te werken. Het zit hem volgens mij in het najagen van die droom en die steeds een stapje dichterbij te zien komen.
Ergens knaagt bij mij altijd de vraag: hoe ervaren ze die rust en ruimte na een jaar of na vijf jaar? Voelt het dan nog steeds zoals in het begin of vervallen ze toch weer in oude patronen? Ik hoop dat de omgeving en keuzes die ze hebben gemaakt zorgt dat ze altijd kunnen blijven genieten van de rust en ruimte die ze zochten.
Uiteindelijk gaat het er niet om of je een B&B, yogaretraitecentrum of camping start in een ander land om dit te vinden. Het gaat om de omstandigheden creëren waarin er rust en ruimte kan ontstaan. Stilstaan dus… Niet iets vanzelfsprekends om te doen, stilstand is tenslotte achteruitgang zoals dat zo vaak wordt gezegd. Bedrijven moeten groeien, we moeten onszelf ontwikkelen, nieuwe uitdagingen aangaan, maar vooral niet stilstaan.
Ik zie het ook in rouw en verlies; niet te lang bij stilstaan, het leven gaat tenslotte door. Maar in werkelijkheid rennen we vooral heel hard weg voor iets wat ons achtervolgt. En dus blijven we rennen, want zodra je stil gaat staan word je ingehaald. Tot het punt dat je niet anders kan omdat je struikelt.
Regelmatig even stilstaan voorkomt struikelen. En daarvoor hoef je echt niet je hele hebben en houden voor te verkopen en naar de andere kant van de wereld te verhuizen. Even alles aan de kant en je favoriete muziek op, een uitgebreide douche, een mooie wandeling of een kop koffie in de tuin kan al voldoende zijn. Stilstaan bij dat wat er is en hoe je pad eruitziet, zodat je de volgende stappen bewust kunt nemen zonder te struikelen. En mocht je in jouw stilstaan ontdekken dat je een camping of B&B wil gaan starten in een ander land? Ga het doen, volg je dromen en ik volg je graag ☺
