Sint Maarten: Wie weet eigenlijk nog het verhaal achter de volgepropte rugzakken met snoep en een lampion? Grappig genoeg werd ik me daar ook pas een paar jaar geleden echt bewust van. Sint Maarten is eigen een christelijk verhaal dat gaat over delen zonder daar iets voor terug te verwachten. Martinus verdeelde zijn mantel met een zwaard doormidden en gaf de bedelaar de helft. De gebeurtenis speelde zich af onder een poort, een overgang van donker naar licht. Later stichtte hij kleine geloofsgemeenschappen waarin mensen alle bezit deelden en gelijkwaardig waren. Na zijn dood waren het deze geloofsgemeenschappen die het licht van het christendom brandende hielden.
Sinds de 19de eeuw is Sint Maarten een lichtjesfeest voor kinderen. De lichtjes branden in het donker, in een knol die onder de aarde groeit. Die knol verwijst naar jezelf. Ook ergens diep in ons schijnt het vermogen om liefde te geven als een verborgen lichtje. Het moet beschermd worden tegen wind en regen zodat het ook voor anderen kan stralen. Op vrije scholen krijgen de kinderen tijdens de lampionoptocht ook een noot en een appel, die groeien niet in het donker zoals de knol, maar juist vol in het licht. Ze staan voor het groeiende licht in onszelf.
Hoe mooi is dit verhaal in deze donkere tijd, dat je je lichtje mag laten stralen en met elkaar mag delen en verbinden. Vanuit liefde weten dat we allemaal gelijkwaardig zijn!
Ik heb daarom voor 11 november allemaal kaarsvet gesmolten en in walnotendoppen gegoten met een lontje erin. Zo deel ik mijn licht met alle kinderen die aan de deur komen en zo kunnen zij hun eigen lichtje laten stralen! Hoe donker iets er soms uit ziet of voelt, er is diep van binnen altijd een brandend lichtje aanwezig en als je die durft te laten stralen, zal het donker minder vaak aanwezig zijn en zal je vol vertrouwen en kracht jezelf kunnen zijn.
Laat jij je lichtje stralen?
Liefs, Rilana
