Terwijl gezinnen ook op elkaar gepropt zaten in een flat driehoog achter, was ik dagelijks in mijn tuin te vinden. Ik zaaide buiten, zette de kas vol met tomaten en basilicum. Niet alles deed het goed maar toch, ik kon elke dag buiten spelen! Na het tuinwerk kon ik ook genieten van mijn tuin in een luie stoel met een boek. En ik kon kiezen, zon of schaduw, wat een geluk.
Langzaamaan kwam iedereen weer zijn huis uit en toen de maatregelen het toelieten hervatte ik de cursus speksteen bewerken, buiten in mijn tuin. We genoten van het kletsen, creatief bezig zijn en van de tuin. Ruimte genoeg.
Ook in de zomervakantie, nadat alle festivals waar ik samen met Hanna van der Gaag zou spelen afgelast waren, bood de tuin uitkomst! Een deel van de tuin werd omgetoverd tot Tuintheater en samen speelden we de familievoorstelling De Vuurvogel. Er konden niet veel mensen tegelijk komen kijken, maar toch we konden spelen en zo liet de tuin ons, en ook het publiek weer genieten!
En nu het wat is afgekoeld, er buien vallen en de wind toeneemt geniet ik nog steeds van de tuin. In de ochtend pluk ik Japanse wijnbessen voor bij het ontbijt. Ik trek onkruid uit de borders, knip een prachtige bloem voor binnen en aan het eind van de middag loop ik door de moestuin. Wat zullen we eten? Pronkbonen of toch boterboontjes? In de kruidentuin pluk ik verschillende kruiden en even later staat het eten op tafel, binnen als het moet, buiten als het kan.
Ik kijk uit naar september, vaak is het dan nog prachtig weer! Een rondje lopen in de tuin om inspiratie op te doen voor een nieuwe voorstelling (ja, er komt een nieuw voorstelling, nee, ik verklap nog niets). Half september starten de nieuwe cursussen speksteen bewerken, in de tuin of bij minder mooi weer in het atelier. Verder ben ik aan het opruimen, snoeien of oogsten. Er is altijd iets te doen in de tuin waarvan ik intens geniet!
Liefs, Susanne
