De nachtvorst legt in de vroege ochtend nog een witte zachte gloed over de schuine dakramen en ik zie de prachtige kleuren van de zonsopgang er door heen komen. Ik ben net wakker en kijk nog kort naar de nieuwsberichten. De wereld staat in brand, het stemt me droevig. Er is zoveel gaande dat ik me af en toe bewust terug trek in mijn eigen bubbel, mijn eigen omgeving en de rest van de wereld voor even buitensluit. Ook verbinden met de natuur helpt me om niet te verdrinken in de ellende.
Buiten verwonder ik me over de hoeveelheid bloemen die al bloeien in mijn tuin, krokussen, narcisjes, maagdenpalm en maarts viooltjes, nooit eerder zaten hier zoveel bloemetjes in! Dan luister ik naar de vogels, ze zijn druk met zingen, tjilpen en klepperen. De ooievaars zijn al weer bezig hun nest te verhogen voor het komend broedseizoen. Ze zijn vroeg dit jaar.
Ik broed zelf ook de nodige plannen uit. De moestuin is opgehoogd, geen overbodige luxe met de steeds hogere pieken in de waterstand. De doorgaans droge sloot langs de moestuin stroomde over tijdens die heftige regenval van februari!
Er ligt een nieuw ontwerp klaar waarbij muurtjes de iets verhoogde borders scheiden van de graspaden. Nog wat extra compost erop en dan kan het moestuin seizoen beginnen. Ik hoor steeds meer mensen enthousiast vertellen over loopeendjes. Ze eten slakken, slakkeneieren, luizen en rupsen. Daarom en omdat ik ze zo ontzettend koddig vind is in het ontwerp ook een eendenverblijf en zwemvijvertje opgenomen. Het is een hele klus maar ik zie het al voor me. Ik kan niet wachten op het waggelen en kwaken!
Het terras voor het atelier gaat ook aangepakt worden. We gaan de grindtegels hergebruiken en de oude klinkertjes komen er in een patroon tussen. Ook hier kon het water niet weg en stonden er grote plassen, tijd om het aan te pakken dus. Nog en paar weken en dan kunnen de tuinstoelen weer naar buiten en zal het Rustpunt weer open zijn voor voorbijgangers en buurtgenoten. Zodra de vorst voorbij is kunnen ook de beelden weer naar buiten en is het tijd om mijn tuin weer open te stellen tijdens leuke kleinschalige optredens en evenementen.
Daarmee hoop ik ook anderen een plek te kunnen bieden, al is het maar voor een moment. Om buiten te kunnen sluiten wat je droevig stemt, waar je zorgen over hebt en te komen genieten van de kleurrijke tuin, van de diverse kunstwerken en samenkomsten. Je te kunnen verwonderen over groei en bloei en te dromen over een mooie liefdevolle wereld.
You may say I’m a dreamer but I’m not de only one – John Lennon-
Liefs, Susanne
