Ik ben van zzp’er ambulant begeleider/kindercoach naar een loondienstverband gegaan en dat is wennen. Zeg maar gerust: heel erg wennen. Ik ben met mijn gevoeligheid niet zo heel goed met veranderingen. Ik heb graag dat ik weet hoe iets gaat en hoe het eruit gaat zien. Onduidelijkheid maakt me onrustig.
Dag twee nog maar en ik ben kapot. Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik ben van mezelf en hoe meer zichtbaar het wordt hoe het voor mij werkt allemaal.
De vrijheid die ik heb ervaren als zzp’er afwegen tegen de rompslomp en risico’s. Dat heeft me een paar maanden gekost om dat te zien, doorvoelen en een keus te maken. De vrijheid om tussen de afspraken door een boswandeling te maken, even met een vriendin af te spreken, een heerlijke thuiswerkplek met relaxte zachte muziek, de kat even aaien en tussen mijn planten achter de laptop werken, heeft plaats gemaakt voor een 9 tot 17 uur baan.
Mijn fijne, veilige thuiswerkplek ingeruild voor een kantoor in een loods. Een kantoor met drie grote bureaus, een radio die best hard staat, waardoor ik me extra moet focussen om een gesprek met een collega te volgen (dat kost me heel veel energie!), grote tl-lampen die de ruimte verlichten en een airco die veel te warm staat. PPff dag 2 was ik al kapot. Ik werd duizelig, mijn zicht werd wazig en mijn energie was op na twee uur achter de laptop. Weer rekening houden met anderen, werken met materialen van anderen en thuiswerk in een ruimte van en met anderen. Hier heb ik even tijd voor nodig om het me eigen te maken.
Geluiden, fel licht en warmte/kou hebben een grote impact op mijn gevoelige systeem. Als ik goed in mijn vel zit kan ik het wel aan, maar ga dan vaak vanuit die hoge energie over mijn grenzen. Als ik al moe ben, dan zak ik daar nog verder in weg. Juist die combinatie van een veilige (thuis)werkomgeving zonder prikkels, een goede temperatuur, frisse lucht, zachte verlichting en rustige muziek maken dat ik in balans blijf. Thuis nog even mediteren en/of wat yin-yoga houdingen hoeft echt niet uren lang en ingewikkeld, maar even de aandacht terug naar mezelf is al heel erg helend en helpend om mezelf niet te verliezen en dicht bij mezelf te blijven.
Adem in, adem uit. Vroeg mijn bed in en mezelf de tijd geven om te wennen, want het werken met kinderen en gezinnen is het mooiste en dankbaarste werk wat er is! Dat geeft me gelukkig veel voldoening en energie.
We zijn nu 3 weken verder en het voelt goed! Ik heb mijn draai gevonden en de energie giert weer door mijn lijf. Wat fijn om te accepteren dat dit zo voor mij werkt, daar keuzes in te maken die nodig zijn voor mij en te vertrouwen dat het allemaal goed komt!
Liefs, Rilana
